Otuz yıldan fazla oldu onları tanıyalı. Yaz sonuydu, ilkokulu bitirmiş ortaokula başlamak için Erenköy Kız Lisesi'nin koskoca demir kapısından içeri adım atmıştım annemle birlikte. Ne demek olduğunu çok sonra anladığım "ihtilal" henüz olmamıştı galiba. Ama eli kulağındaydı. Sapsarı saçlarıyla iki kız vardı, kayıt sırasında. Yanlarında babaları. Bekliyorlardı. Belki kuradan çektikleri Almanca'yı İngilizce ile değiştirecek birileri gelir diye. Olmadı. Ben de Almanca çektim. O yıllarda hangi yabancı dili öğreneceğini belirlemek için kura çekerdi öğrenciler. Galiba hem benim için hem de sarı saçlı o iki kız için hayatımızın en şanslı kurasıydı o. İhtilalden sonra okullar açıldı. Aynı sınıftaydık. Bir kaç yıl sonra üç kişiden yedi kişiye çıktı grubumuz. Artık Muhteşem Sağ Ön Köşe'nin sahibiydik.Biraz fire versek de hala beşimiz bir yerdeyiz. Kızlarımız, oğullarımız, kocalarımız, annelerimiz, babalarımız, kardeşlerimiz... Otuz yıldan fazladır kocaman bir aileyiz ve hep msök'yiz.